Background: Professional values improve the quality of nurses’ professional lives, reduce emotional exhaustion and depersonalization, increase personal success, and help to make collaborations with the members of the healthcare team more frequent. Objective: The purpose of this study was to describe the professional values of Turkish nurses and to explore the relationships between nurses’ characteristics. Methods: This was a descriptive study of a convenience sample consisting of 269 clinical nurses. A questionnaire was used to identify socio-demographic characteristics, and the Nurses’ (...) Professional Values Scale was applied. Ethical considerations: Permission to conduct the study was received from the hospital and the Institutional Review Boards of the Süleyman Demirel University ethic committee. Results: The mean scale score of the participant nurses was 165.41 ± 20.79. The results of this study revealed that human dignity was the most important professional value for nurses, and the importance attached to these values showed statistically significant differences by age, length of service, educational level, marital status, position at work, and receiving relevant in-service training. Conclusion: Nurses’ Professional Values Scale scores showed that nurses give above average and attached importance to professional values. (shrink)

Gayretimin bir kısmı bilim dünyasına hizmet, ama diğer çok mühim bir gayesi ise; koskoca bir İslam aleminin yitirmiş olduğu kendine hürmeti, güveni ve insanlık tarihindeki yerini hatırlatmak, kaybettiklerini inşa etmek içindir. Prof. Dr. Fuat Sezgin Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf ettiğimiz Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayımıza hoşgeldiniz. Prof. Dr. Fuat Sezgin, 24 Ekim 1924 tarihinde Bitlis’te dünyaya gelen Fuat Sezgin, il-kokulu Doğubayazıt’ta, ortaokul ve liseyi ise Erzurum’da bitirdikten sonra 1943 yılında İstanbul’a geldi. İstanbul Üniversitesi şarkiyat (Doğu bilimi) Araştırmaları (...) Enstitüsü’nde ünlü Alman şarkiyatçı Prof. Dr. Hellmut Ritter’in (1892-1971) öğrencisi olan Sezgin, Ritter’in tavsiyesi üzerine İslâm bilimlerine yöneldi. 1951’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakülte-si’den mezun olduktan sonra Arap Dili ve Edebiyatı alanında “Buhârî’nin Kaynakları Hakkın-da Araştırmalar” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. Bu çalışmasıyla, hadis kaynağı olarak İslâm kültüründe önemli bir yere sahip olan Buhârî’nin sözlü kaynaklar yerine yazılı kaynaklara dayandığı tezini ortaya attı. Doçent unvanını 1954 yılında alan Sezgin, 1960 askeri darbesinin ardından üniversi-telerden uzaklaştırılan 147 akademisyen arasında kendi adının da bulunması üzerine 1961’de Türkiye’den ayrıldı ve çalışmalarına Goethe Üniversitesi’nde (Frankfurt) devam etti. Câbir bin Hayyân hakkında hazırladığı ikinci tezini 1965’te Goethe Üniversitesi Doğa Bilimleri tarihi Enstitüsü’ne sunan ve bir yıl sonra profesörlüğe yükseltilen Sezgin, aynı yıl kendisi gibi şarkiyatçı olan Ursula Sezgin ile Evlendi. Alanında şimdiye kadar yazılan en kapsamlı eser kabul edilen Geshichte des arabisc-hen Schrifttums (Arapça Yazma Eserler Literatürü Tarihi) başlıklı kapsamlı eserinin ilk cildini 1967’de yayımlayan Sezgin, 1978’de Kral Faysal İslâmi İlimler Ödülü’ne lâyık görüldü. Bu ödül nedeniyle kendisine takdim edilen maddi desteği değerlendirerek 1982’de Goethe Üniversitesi Arap-İslâm Bilimleri Tarihi Enstitrüsü’nü, ertesi yıl ise bu enstitü bünyesinde, tarih boyunca Müslüman bilim insanlarının icat ettiği 800’den fazla bilimsel alet ve düzene-ğinin modellerinin sergilendiği İslam Bilim ve teknoloji Müzesi’ni kurdu. Bu müzenin bir benzerini 2008 yılında istanbul’da kuran Sezgin, 2010 yılında Prof. Dr. Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nın kuruluşuna öncülük etti. Kahire Arap Dili Akademisi, Şam Arap Dili Akademisi, Fas Rabat Kraliyet Akademisi, Bağdat Arap Dili Akademisi, Türkiye Bilimler Akademisi şeref üyeliği de dâhil olmak üzere çok sayıda ödül ve nişana layık görülen Sezgin’e; Erciyes Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, Süleyman Demirel Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından fahri doktora unvanları verildi. Frankfurt am Main Goethe Plaketi, Almanya Üstün Hizmet Madalyası, İran İslâmi Bilimler Kitap Ödülü ve Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü ile taltif edildi. Prof. Sezgin’in öncülüğünde kurulan İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi, Kültür ve Turizm bakanlığı 2016 özel Ödülü’ne lâyık görüldü. Arapça, Süryanice, İbranice, Latince ve Almanca başta olmak üzere 27 dil bilen Prof. Dr. Fuat Sezgin, 30 Haziran 2018’de İstanbul’da vefat etti ve Gülhane Parkı’ndaki İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi’nin bahçesine defnedildi. Vefatının ardından, 2018/6 sayılı Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile 2019 yılı “Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı” olarak ilân edildi. Cumhurbaşkanlığı genelgesinde "İslam kültür ve medeniyetinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak ve onu yeni nesillere en doğru şekilde aktarmak amacıyla yapılacak söz konusu çalışmalara ilgili tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca her türlü destek ve katkının sağlanması hususunda gereğini rica ederim." İfadelerine yer verilerek Fuat Sezgin’in ülke sathında anlatılması ve düşüncelerinin anlaşılması için çeşitli faaliyetlerin yürütülmesi istenmişti. Koordinasyon Merkezi olarak da Kırıkkale Üniversitesi seçildi Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden olan, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fuat Sezgin’i gelecek nesillere tanıtmak, fikirlerini anlatmak amacıyla Sivas Cumhuriyet Üniversitesi tarafından da birçok faaliyet yapıldı. Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden Prof. Dr. Fuat Sezgin’e, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmalarından dolayı Üniversitemiz tarafından “Fahri Bilim Doktoru” unvanı verildi. Prof. Dr. Sezgin’e fahri bilim doktoru unvanı verilmesi dolayısıyla Üniversitemiz Kül-tür Merkezi’nde düzenlenen tören İstiklal Marşımızın okunması ve saygı duruşuyla başladı. Programa Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız, Sivas Belediye Başkan Yardımcısı Ah-met Özaydın, Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Uzun, öğretim elemanları ve öğrenciler katıldı. Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız yaptığı açış konuşmasında, "İnsanlara İslam bilimlerinin gerçeğini tanıtmak, benlik duygularını olumsuz etkileyen yanlış yargılardan onları kurtarmak ve ferdin ehemmiyetine olan inancı kazandırmak amacıyla İslam Bilimi Tarihi araştırmalarına adanmış bir ömürdür Prof. Dr. Fuat Sezgin Hocamız. Öyle büyük bir otoritedir ki onu anmadan, onun hazırladığı eserlere bakmadan, bilim tarihiyle, İslam tarihiyle ilgili ortaya bir şeyler sunabilmek çok zordur. Bilim tarihinin en çalışkan, en birikimli bilim insanlarından biridir. İslam tarihine, İslam düşüncesine, İslami eserlere ve bilim dünyasına vermiş olduğu katkılarıyla bir medeniyet kâşifi, eşi bulunmaz bir değer ve ‘darbeler neden kötüdür’ sorusunun mücessem cevabıdır Prof. Dr. Sezgin. Bizim medeniyet ve kültürümüzde kültür, sanat ve beşerin, Yaratıcının her eserinde müşahede ettiği güzellikleri, çeşitli yol ve yöntemlerle ortaya koymasının vasıtasıdır. Bilgiyi hikmetle taçlandırıp irfana ulaştırmadıkça hiçbir şeyi yerli yerine oturtamayız." dedi. Konuşmanın ardından Rektör Yıldız, 93 yaşındaki Prof. Dr. Fuat Sezgin’e cübbe giydirdi. Daha sonra Sezgin katılımcılara ‘Arap İslam Tarihinden Bazı İzlenimler’ konulu ders verdi. Prof. Dr. Fuat Sezgin, “İnsanların bilgi tarihi ile ilgili verileri yazılı olarak kaydetme gayreti, politik tarihe olana nispetle tesadüflere ve keyfi değerlendirmelere göre çok geri zamanlarda oldu. İslam bilim tarihi yüksek ve kaliteli görüşleri yansıtır. Bunları burada sunamayacağım. Birçoğunu Arap-İslam tarihi adlı kitabımın bugüne kadar çıkmış olan 17. cildinde kaydetmeye çalıştım. Onu İstanbul’da Gülhane Parkı’nda İslam Tarihi Araştırmaları Vakfı yayınları arasında bulabilirsiniz.” dedi. Prof. Dr. Sezgin “Bilimler tarihinin verilerini değerlendirmekte, yaşanılan zamanın etüt şartını gözden kaçırılmasının esas olması gerektiğini anladım ve henüz kitabımı yazma-ya başlamadan rastladığım Fransız Coğrafya tarihçisi Joseph Toussaint Renaud (1795-1867)’un şu sözleri beni çok etkilemişti. “Tesadüf teknik ve sanatın ilerlemesinde çok büyük bir rol oynamaz. İnsanlar buluşlarında devamlı bir şekilde birden bir sıçrayışla değil, adım adım hareket eder. Her zaman aynı hızda değil, fakat devamlı olarak insan icat etmez. Olanı ilerletir.” ifadelerine yer verdi. Konuşmasının sonunda Prof. Dr. Sezgin, “Benim 65 yıldır yaymaya çalıştığım Arap İslam bilimleri tarihi hemen hemen her gün beni hayata bağladı. İslam dünyasında büyük bir hızla ilerleyen bilimler MS. 8. yüzyıldan itibaren Fransa ve İngiltere’ye diğer taraftan 10 ve 11. yüzyıldan itibaren Sicilya’ya ve İtalya’ya 9. yüzyıldan itibaren Bizans’a ulaştılar. Avrupa-lılar teknik bilimleri diğer bilimlere nazaran daha kolay anlıyor ve alabiliyorlardı. Bu anlam-da onlar 16. yüzyılda bazı yönlerde Müslümanlara ulaşmaya hatta onları geçmeye başladılar.” ifadelerini kullandı. Programın sonunda Rektörümüz ve Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Duman, Prof. Dr. Fuat Sezgin’e tezhipli bir tablo hediye ettiler. 2019 Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı kapsamında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Merkezî Kütüphanesi’ne Prof. Dr. Fuat Sezgin’in ismi verildi. Ayrıca Üniversitemiz Rektörlüğü tarafından düzenlenen 5’inci Hazan Şiir Dinletisi Sezgin anısına ithaf edilmiştir. 2019 yılının Haziran ayı içerisinde ise Üniversitemiz Rektörlüğü öncülüğünde ve İlahiyat Fakültesi Dekanlığınca ile Sivas Merkez Ulu Cami’de merhum Prof. Dr. Sezgin için Kur’an-ı Kerim tilaveti ve Mevlid-i Şerif programı gerçekleştirilmiştir. Son olarak üniversitemiz rektörlüğü tarafından desteklenen ve Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından yayımlanan Cumhuriyet İlahiyat Dergisi’nin 23. Cilt 3. Sayısı (Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayısı) Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf edilmiştir. Felsefe ve Din Bilimleri alanından birçok güncel ve ilgi çekici araştırmayı bir araya getirdiğimiz sayımızı sizlere sunmaktan heyecan ve mutluluk duyuyoruz. Bize emanet edi-len değerli çalışmaları uluslararası alana taşımak için geniş bir ekiple tüm gayretimizi gösterdiğimizi ifade etmek isteriz. Yeni sayımızda başta makale sahibi değerli bilim insanlarımıza, yayın, danışma ve hakem kurullarımıza, Rektörlüğümüz Basımevi personeline ve özellikle dergimizin yayın aşamasında yadsınmaz emekleri olan alan editörlerimiz Dr. Öğr. Üyesi Adem Çiftçi, Arş. Dr. Öğr. Üyesi Gör. Fatma Kurttekin, Arş. Gör. Maruf Çakır, Arş. Gör. Alper Ay, Arş. Gör. Esma Güneş, Gör. Bayram Ünce, Arş. Gör. Sena Kaplan, Arş. Gör. Gülistan Aktaş,Arş. Gör. Hamit Demir Arş. Gör. Merve Yetim, Arş. Gör. Rukiye Göğen, Arş. Gör. Ömer Faruk Özbek, Arş. Gör. Salime Bera Kemikli, Arş. Gör. Naim Yaman, Arş. Gör. Sema Tombul, Arş. Gör. Nurgül Akdoğan, Arş. Gör. Ayşe Mine Akar, Arş. Gör. İlknur Bahadır ile Arapça dil editörü Prof. Dr. Ömer Faruk Yavuz ve İngilizce dil kontrolü sorumluluğunu üstlenen alan editörlerimiz Dr. Miyase Yavuz Altıntaş, Uzm. Zeynep Yücedoğru, Dr. Öğr. Üyesi Zuhal Ağılkaya Şahin, Dr. Metin Güven ve Dr. Kenan Tekin’e teşekkür ederiz. Dergimizin 23. Cilt 2. ve 3. Sayı (Özel Sayı)’larından itibaren Yazı İşleri Müdürü olarak Dr. Ahmet Çelik’in görevlendirildiğini bildirir kendisine yeni görevinde başarılar dileriz. Önceki sayılarımızda dergimizin Yazı İşleri Müdürlüğünü ifa eden Doç. Dr. Ali Yılmaz’a teşekkürlerimizi sunarız. 15 Haziran 2020’de yayınlanacak bir sonraki sayımız için makale kabul tarihlerinin yayın kurulumuz tarafından 1 Ocak- 15 Mart olarak değiştirildiğini hatırlatır çalışmalarınız-da kolaylıklar dileriz. (shrink)

The Turing Test is one of the most disputed topics in artificial intelligence, philosophy of mind, and cognitive science. This paper is a review of the past 50 years of the Turing Test. Philosophical debates, practical developments and repercussions in related disciplines are all covered. We discuss Turing's ideas in detail and present the important comments that have been made on them. Within this context, behaviorism, consciousness, the 'other minds' problem, and similar topics in philosophy of mind are discussed. We (...) also cover the sociological and psychological aspects of the Turing Test. Finally, we look at the current situation and analyze programs that have been developed with the aim of passing the Turing Test. We conclude that the Turing Test has been, and will continue to be, an influential and controversial topic. -/- (This paper was reprinted in: The Turing Test: The Elusive Standard of Artificial Intelligence, J. H. Moor, ed., Kluwer Academic, pp. 23-78, 2003.). (shrink)

The aim of this study is to examine the attitudes of people who lost their relatives due to the earthquake towards the mourning process and the role of religious rituals in combating the stressful situation caused by this loss. In the study in which the qualitative research method was adopted, a case study design was also adopted. In the study where the criterion sampling technique was used, a total of 12 participants who experienced loss due to the earthquake were included (...) in the study. The participants stated that this loss was much more severe than a normal loss due to factors such as not being able to meet for the last time, not being able to reach the lost relative and the lack of religious rituals. Accordingly, it was observed that individuals who used positive religious coping styles experienced an increase in spirituality meaning of life and showed signs of post-traumatic growth, such as positive social relationships. On the other hand, most of the individuals who adopted negative religious coping styles experienced more feelings of helplessness and meaninglessness, had more difficulty in accepting the death, withdrew from social relationships, and showed more intense symptoms of Posttraumatic Stress Disorder (PTSD). (shrink)

Various studies have been made on different aspects of the Turkish and Japanese languages, but comparative studies between the two languages are still limited. The aim of this study is to describe the politeness strategy of these two languages from a cultural perspective within the paradigm of cognitive linguistics. Both Turkish and Japanese are agglutinative languages, and speakers of both languages prefer the subjective construal. So, if the typology of a language might be related to its perception, the conceptualization of (...) ‘polite’ and the perception of politeness in that language may be alike. (shrink)

This article critically examines the paradigm shift from the attention economy to the intimacy economy—a market system where personal and emotional data are exchanged for customized experiences that cater to individual emotional and psychological needs. It explores how AI transforms these personal and emotional inputs into services, thereby raising essential questions about the authenticity of digital interactions and the potential commodification of intimate experiences. The study delineates the roles of human–computer interaction and AI in deepening personal connections, significantly impacting emotional (...) dynamics, and underscores AI’s role in various applications, from healthcare to grief tech, highlighting both enhancements in emotional connections and potential disruptions to genuine human interactions. An AI-mediated framework (AMIE) is introduced to assess how AI reshapes these connections and the overall digital society through personalized interactions. This framework explores the interplay between human emotions and AI-generated responses within the new Avatar Sphere, emphasizing the necessity for regulatory measures to safeguard digital identities, recognize emotional data as intellectual property, and maintain system transparency. It highlights the critical need for maintaining genuine human interactions and advocates for context-aware consent, continuous monitoring, and cross-cultural considerations to foster ethical AI practices. Leveraging blockchain technology and decentralized autonomous organizations, the framework proposes methods to enhance individual control over emotional data, mitigating the commodification risks. The findings contribute to ongoing discussions on AI ethics, digital privacy, and the future of human-AI interactions, providing valuable insights for cultivating a responsible intimacy economy. (shrink)

The post-modernist approach to architecture often presents tradition as a problem of image. Postmodernism prioritizes the display of stylized images of historic buildings in order to prompt one to deal primarily with the visual appeal of the historic forms rather than the experience of the buildings.

This article integrates empirical and normative discussions about why global economic inequalities matter in critically examining an approach known as derivative global egalitarianism (DGE). DGE is a burgeoning perspective that opposes excessive global economic inequality not based on the intrinsic value of equality but inequality's negative repercussions on other values. The article aims to advance the research agenda by identifying and critically evaluating four primary varieties of DGE arguments from related but distinct literatures, which span a number of disciplines, including (...) economics, international relations, and political philosophy. Overall, DGE offers a number of persuasive arguments as to why current levels of global inequality are of concern, but aspects of DGE beg further philosophical and empirical examination. By situating DGE within the wider theoretical and empirical contexts, this article provides resources for its critical assessment and theoretical development. (shrink)

Je voudrais explorer ici la relation entre la construction de la masculinité et de l’espace urbain dans les premières décennies de la Turquie républicaine. Pour cela, je vais analyser plusieurs photos publiées dans La Turquie kémaliste, revue fondée en 1934 et dirigée jusqu’en 1937 par Vedat Nedim Tör, directeur du Département de la presse au ministère de l’Intérieur. Le but de cette publication était de diffuser à l’étranger, en particulier auprès des vainqueurs de la Grande Guerre, les succ...

This article is about the signs during the creative stage of one’s self-development. With the acceptance of the creative act as an existential phenomenon, the research considers the creative process as a genuine expression that has been actualized during one’s search for his/her existence. An artist reflects his/her existential being through his/her work to construct an original self, by facing the world and within the struggle to construct the new self that stands beyond confusion. Tarasti’s philosophical approach to “existential semiotics” (...) will be applied to the existential being of the artist Alev Ebuzziya Siesbye, and her creative act will be analyzed by means of the modalities, the semiotic square of being/doing, and the sign processes evident in the field of art. Siesbye’s existential personality and creative acts have been discussed by looking at what she has done in terms of her attitude on clay; her position in the contemporary art world and her artistic interrogations has been discussed in the existential being of the artist with the existential signs. (shrink)

This contribution includes three selected works from an exhibition on _Cyborg Encounters_. These works deal with hybrid connections of human and non-human species that (might) emerge as a result of enhancement technologies and bio-technological developments. They offer not only an artistic exploration of contemporary but also futuristic aspects of the subject. Followed by an introduction by Melike Şahinol, _Critically Endangered Artwork_ (by Ayşe Melis Okay) highlights Turkey’s ongoing problems of food poverty and the amount of decreasing agricultural lands. It (...) displays seeds of a promising endemic plant to mitigate these problems using the seeds of the _Thermopsis Turcica_, a herbaceous perennial endemic plant. _Ecomasculinist Pregnancy_ (by Burak Taşdizen and Charles John McKinnon Bell) follows the design fiction methodology and illustrates a future scenario through a patient’s diary and the medical letters he receives during his pregnancy with an extinct sea-lion. _Polluted Homes_ (by Beyza Dilem Topdal) is a fictional art installation consisting of polychaete species evolved in time under the ecological circumstances prevalent in the Bosphorus and the Sea of Marmara today. These works show, that manufacturing life has consequences, not only for the human body and its physical appearance, but also, for example, for gender orders, the social structure of society, and even the environment, and thus for (re)shaping (non)living matter and their environments. This Art-Science Collection intends to provide an impetus for debate about the extent to which cyborg encounters should be taken seriously. (shrink)

Loss is an inevitable part of life and grief is a natural part of the healing process. In this sense, the grieving process is universal. People commonly associate certain losses with strong feelings of grief. Although the concept of grief is a direct reminder of death, grief and loss can happen in different ways – death, divorce, deployment or other situations of abandonment. Different effects can influence how people understand and approach the grief process such as importance and place of (...) the loss in life, cultural background, belief systems, etc. Having mentally retarded child is also a shocking and unexpected situation for parents who are dreaming about a healthy baby. Parents can experience grief at this process. In 1969, psychiatrist Elisabeth Kübler-Ross introduced what became known as the “five stages of grief.” These stages of grief were based on her studies of the feelings of patients facing terminal illness, but many people have generalized them to other types of negative life changes and losses, such as the death of a loved one, losses of dreams or unexpected disability situations. In this article, grief reactions of mothers who learns that she has a mentally retarded child during birth was investigated. It was determined that the five stages of grief proposed by Elisabeth Kübler-Ross (denial, anger, bargaining, depression and acceptance) are experienced by mothers. Also it was observed that, mothers need grief counseling in this process. (shrink)

Science studies has long been concerned with the theoretical and methodological challenge of mess—the inevitable tendency of technoscientific objects and practices to spill beyond the neat analytic categories we construct for them. Nowhere is this challenge greater than in the messy world of large-scale collaborative science projects, particularly though not exclusively in their start-up phases. This article examines the complicated life and death of the WATERS Network, an ambitious and ultimately abandoned effort at collaborative infrastructure development among hydrologists, engineers, and (...) social scientists studying water. We argue in particular against the “forensic imagination,” a particular style of accounting for failure in the messy world of large-scale network development, and against two common conceptual and empirical pitfalls that it gives rise to: defaults to formalism and defaults to the future. We argue that alternative postforensic approaches to “failures” like the WATERS Network can support forms of learning and accountability better attuned to the complexities of practice and policy in the real world of scientific collaboration and network formation. (shrink)

Bireyciliğe ve rasyonel egoizme dayalı objektivizm felsefesi ile Ayn Rand, bugün bile tartışmalı bir filozoftur. Ayn Rand her tür kolektivist ahlaka karşı çıkar ve temele toplumun faydası yerine bireyin kişisel faydasını yerleştirir. Ona göre her insan kendi mutluluğundan sorumludur ve bireyin amacı kişisel fayda maksimizasyonunu sağlamak olmalıdır. Rand, “Yemin ederim ki ne bir başkası için yaşayacağım ne de bir başkasının benim için yaşamasını isteyeceğim” sözü ile fedakarlığın zannedildiği gibi erdemli olmadığını, aksine bir ahlaksızlık olduğunu ve iyi yaşama arzusunda olan insanın (...) ondan kaçınması gerektiğini vurgular. Ayn Rand, en başta merkeze Tanrı’yı ya da toplumu koyan ahlak anlayışları olmak üzere tüm etikleri keyfi olarak niteler. Ona göre kurucusu olduğu objektivist etik ise, isminden de anlaşılacağı üzere objektiftir ve aklın bir ürünü olmaktan çok, aklın gerçekliği keşfidir. Bu nedenle Rand’ın ahlak felsefesi insanların keyfiyetine ve kaprislerine değil, objektif gerçekliğe dayalıdır. O, doğa kanunları kadar kesin ve gerçektir. Bu makalede Ayn Rand’ın bu iddiası sorgulanmış, onun ahlak felsefesinin de keyfi öğelere yer verip vermediği incelenmiştir. Bunun adına, önce Ayn Rand’ın objektivizminin ne olduğu kısaca anlatılmıştır. Ardından kendisinin kurucusu olduğu bu ahlak felsefesinin temelinin ne olduğu ve bağlayıcılık problemine makul bir yanıt verip veremediği incelenmiştir. Bunun için, sadece makalelerinden değil, felsefesini kapsamlı bir şekilde anlattığı romanlarından da alıntılar yapılmıştır. (shrink)

The present study aims to examine the mediator effect of organizational intelligence between quantum leadership and innovative behavior of employees in health organizations. It is aimed to examine the mediator effect of organizational intelligence between quantum leadership and innovative behavior of employees in health organizations. The data of the study were collected from 626 healthcare professionals working in hospitals and health centers in Istanbul, Turkey, by survey method. After the analysis of normality, validity and reliability, the hypotheses of the research (...) were tested on the LISREL program using the structural equal modelling. The findings have showed that the three hypotheses of the research were confirmed: quantum leadership and organizational intelligence affect the innovative behaviors of employees positively and significantly, and organizational intelligence has a mediator effect between quantum leadership and the innovative behavior of employees. It is imperative that healthcare organizations, which are likely to encounter chaos and crisis risks such as the Covid-19 pandemic, follow innovation in order to provide better quality services. Quantum leadership and organizational intelligence are necessities in terms of revealing innovative behavior for healthcare organizations operating in a dynamic and chaotic environment. Since the effects of quantum leadership have not been studied in health organizations adequately, this study makes a contribution to fill this gap. In addition, it is predicted that the findings of this research will be illuminating in terms of innovative behaviors and leadership styles for health organizations that have a vital importance in all societies and have recently experienced a fact like COVID-19. (shrink)

The 21st century, in which science and technology developed with great acceleration, made the physical and social distances between people more permeable with the effect of globalization inherited from the previous century. In such an age where everybody is aware of everything, not only positive developments but also all kinds of information, beliefs and actions that may be considered negative for humanity can instantly spread and become widespread all over the world. For example, the adoption of attitudes and behaviors that (...) do not correspond to human values such as consumption, selfishness, narcissism, vanity, arrogance, humiliation, mockery, especially among young people, is worrisome. It is a fact that the generation Z, who was born in the lap of technology, is vulnerable to technology and more susceptible to its damages. In today's world, which is also defined as the age of technology and information, young people can be exposed to all kinds of written and visual information pollution via the internet. Moreover, this situation paves the way for negative attitudes and behaviors such as waste of time and energy, consumption habits, addiction, estrangement from values, alienation, problem of belonging, dissatisfaction among young people. For this reason, this age is polluting the young people not only mentally but also spiritually. Not only the individual themself but also societies have to pay the bill for the inability to satisfy the material and spiritual dimension of the human in a healthy and appropriate manner. For this reason, the education of the new generation is a duty on the family, educators, non-governmental organizations and society as a whole. One of the first and most important steps to be taken in order to protect young people from all these adverse developments and to ensure their participation in the society as a healthy individual is undoubtedly their upbringing with moral values. Because values are the preconditions for a young person to exist as an adult with personality, morality, responsibility, sensitivity to the other and their environment, and who has discovered their own meaning and importance in the world. Therefore, knowing the spiritual-humanistic values of young people, who are the guarantors of the future, will give adults an idea about predicting today and the future and taking necessary measures. The aim of this study is; to determine the spiritual-humanistic value tendencies of high school students. The research was conducted on a total of 450 students studying at different types of high schools in the province of Sinop in the 2019-2020 academic year. The research data was collected through questionnaires and scales from quantitative research methods were analyzed according to age, gender, class, economic status, perception of success, family structure, family attitude perception, duration of social media use and social media usage purpose variables. According to the results of the research, the students got the highest average score (4.28) from moral values and the lowest average score (3.19) from respect value. There is a positive correlation between all dimensions of the spiritual-humanistic values disposition scale. Mann Witney U-Test and Kruskal Wallis H-Test, which are non-parametric tests, were used in the analysis of the scale that did not show normal distribution. According to the test results, there was no relationship between the sub-dimensions of the scale; moral values, love, respect and sensitivity mean scale score and gender, age, perception of success, family attitude perception, duration of social media use and social media use purpose variables, because p> 0.05. However, there was a significant correlation between the point average of moral tendency of the sample group and school type, mother education and father education; between the average score of love value and the school type variable; respect value average score and class, school type, perceived economic situation and mother education; between the mean score of sensitivity value and the variable of family structure (p <0.05). (shrink)

Synthetic biology is designing and creating biological tools and systems for useful purposes. It uses knowledge from biology, such as biotechnology, molecular biology, biophysics, biochemistry, bioinformatics, and other disciplines, such as engineering, mathematics, computer science, and electrical engineering. It is recognized as both a branch of science and technology. The scope of synthetic biology ranges from modifying existing organisms to gain new properties to creating a living organism from non-living components. Synthetic biology has many applications in important fields such as (...) energy, chemistry, medicine, environment, agriculture, national security, and nanotechnology. The development of synthetic biology also raises ethical and social debates. This article aims to identify the place of ethics in synthetic biology. In this context, the theoretical ethical debates on synthetic biology from the 2000s to 2020, when the development of synthetic biology was relatively faster, were analyzed using the systematic review method. Based on the results of the analysis, the main ethical problems related to the field, problems that are likely to arise, and suggestions for solutions to these problems are included. The data collection phase of the study included a literature review conducted according to protocols, including planning, screening, selection and evaluation. The analysis and synthesis process was carried out in the next stage, and the main themes related to synthetic biology and ethics were identified. Searches were conducted in Web of Science, Scopus, PhilPapers and MEDLINE databases. Theoretical research articles and reviews published in peer-reviewed journals until the end of 2020 were included in the study. The language of publications was English. According to preliminary data, 1,453 publications were retrieved from the four databases. Considering the inclusion and exclusion criteria, 58 publications were analyzed in the study. Ethical debates on synthetic biology have been conducted on various issues. In this context, the ethical debates in this article were examined under five themes: the moral status of synthetic biology products, synthetic biology and the meaning of life, synthetic biology and metaphors, synthetic biology and knowledge, and expectations, concerns, and problem solving: risk versus caution. (shrink)

Bu çalışmada klasik eserlerden modern çalışmalara kadar birçok dilsel araştırmaya konu olan dilsel örüntünün son dönem dil çalışmalarına yansıması olan tedâmm olgusunun Arap dilinde cümlenin anlamsal bütünlüğüne katkısı ele alınmıştır. Bu olgu aslı itibariyle tüm dillerde farklı şekillerde bulunan temel örüntünün nasıllığını gözler önüne seren, şekilsel bir olgudur. Dilde iki unsurun birbirini gerektirmesi (istilzâm) veya kesinlikle yan yana gelmemesi (tenâfî) gibi durumlar tedâmm olgusu bağlamında incelenir. Her fiilin bir fâilinin (merfu bir isminin) olması, ism-i mevsûlün bir sıla cümlesine ihtiyaç duyması, (...) sıfat ile mevsuf, mudâf ile mudâfun ileyh birliktelikleri istilzâm kapsamında değerlendirilirken; mudâf olan kelimenin fiil, zamir veya şart edatı olmaması tenâfî bağlantısı bağlamında ele alınır. İstilzâm ve tenâfî bağlantıları tedâmm olgusunun temel taşlarını oluştururken art arda gelen kelimelerin cümlenin söz diziminde belirli konuma sahip olmalarını gerekli kılan tevârud /tertipsel bağlantı da tedâmm olgusunun ayrılmaz bir bileşenidir. Bu konum göz önüne alınmayıp ihlal edildiğinde, cümlede meydana gelen anlamsal boşluklar sebebiyle cümle, öğrenilmiş dil kalıplarının dışına çıkar. Bu yönüyle cümleyi oluşturan kelimeler arasındaki doğal dizemsel bağlantı ya da cümle içerisinde kelimenin, kendisine eşlik eden diğer kelimelerle uyumlu birlikteliği de tedâmm olgusunun kapsamına girmektedir. Ayrıca bazı dilbilimciler, tertipsel bağlantıyı makam kavramıyla da ilişkilendirerek tedâmm olgusunu nahvî uyumun ötesinde belâğî bir üslup bağlamında değerlendirilmeye müsait hale getirmişlerdir. Bu açıdan bakıldığında tedâmm olgusuna çağdaş dilciler context of situation/ durumun bağlamı olarak nitelenen bir yön kazandırmıştır ki bu yönüyle tedâmm olgusu cümleye, nahvî örüntüden daha fazla anlamsal katkı sağlamaktadır. Bu çalışma, dildeki doğal örüntüye dikkat çekerek tedâmm olgusunun anlaşılmasıyla zihinde netleşen hazif, zikir, istitâr, rütbe ve takdir gibi olguların daha net anlaşılmasına katkı sağlaması açısından önemlidir. Çalışma, tedâmm olgusunun cümlenin anlamsal bütünlüğüne katkısını ortaya koymaya çalışan nitel bir araştırma olup, çalışmada veri toplama araçlarından belge inceleme aracı kullanılmıştır. Veri çözümleme aşamasında ise doküman analizi ve betimsel analiz teknikleri kullanılmıştır. Çalışma neticesinde, tedâmm olgusunun, alt unsurlarıyla birlikte cümlede anlamsal bütünlüğü sağladığı, bu bağlantıya dikkat edilerek oluşturulan cümlelerin anlamsal açıdan daha uyumlu bir bütünlük oluşturduğu görülmektedir. Cümledeki bu uyumu sağlayan tedâmm bağlantısının, alışılagelmiş ve genel kabul görmüş cümle örüntülerinin gramatik kurallara uygun bir şekilde kullanımını içerdiği sonucuna ulaşılmaktadır. Ayrıca bu bağlantı, konuşulan ortamın gereğine uygun söylenmiş lafızların içinde bulunulan makama uygun olarak yorumlanmasını da kapsamaktadır. (shrink)

This study critically examines the foundational principles of impartiality and value independence advocated by moral realist epistemologies in the pursuit of objectivity. Central to moral realists is the cognitivist presupposition necessitating a clear distinction between cognitive and emotional components inherent in moral judgments. The investigation focuses on the cognitive-emotional dichotomy underlying the moral realist perspectives of David Enoch and Thomas Nagel. The research findings unveil that the interplay between cognition and emotion, as evidenced by experimental data, poses a formidable challenge (...) to the traditional understanding of impartiality and value independence. The article's initial section delves into the ontological nature of moral judgments, followed by an exploration of the cognitive assumptions shaping Nagel and Enoch's conceptualizations of objectivity. The final section elucidates the cognitive-emotional interdependence that disrupts the conditions of impartiality and value independence, conventionally posited as prerequisites for objectivity. (shrink)

Five‐ to 11‐year‐old U.S. children, from either a religious or secular background, judged whether story events could really happen. There were four different types of stories: magical stories violating ordinary causal regularities; religious stories also violating ordinary causal regularities but via a divine agent; unusual stories not violating ordinary causal regularities but with an improbable event; and realistic stories not violating ordinary causal regularities and with no improbable event. Overall, children were less likely to judge that religious and magical stories (...) could really happen than unusual and realistic stories although religious children were more likely than secular children to judge that religious stories could really happen. Irrespective of background, children frequently invoked causal regularities in justifying their judgments. Thus, in justifying their conclusion that a story could really happen, children often invoked a causal regularity, whereas in justifying their conclusion that a story could not really happen, they often pointed to the violation of causal regularity. Overall, the findings show that children appraise the likelihood of story events actually happening in light of their beliefs about causal regularities. A religious upbringing does not impact the frequency with which children invoke causal regularities in judging what can happen, even if it does impact the type of causal factors that children endorse. (shrink)

Klasik fizik anlayışını değiştiren kuantum kuramı, bilimsel sahada ilk defa ortaya çıkan indeterminizm olması bakımından felsefe ve teoloji alanlarında da büyük etkiler meydana getirmiştir. Evrene yönelik yeni bir bakış açısı sunan bu kuram, tarihte çığır açarak yepyeni bir dönemi başlatmıştır. Devrim niteliğindeki kuantum kuramı, yirminci yüzyılın en önemli entelektüel başarılarındandır. Atom ve atom altı sistemleri inceleyen kuantum kuramı Max Planck’in kuantum hipoteziyle başlamış, kuramın temel prensipleri yine onun tarafından ortaya konulmuştur. Kuantum kuramı; hiçbir kesinliğin olmadığı, nesnelerin ölçüm yapılıncaya kadar hiçbir (...) özelliğinin bulunmadığı sıradışı bir dünyayı betimlemektedir. Kuantum dünyası; parçacıkların uzayda sürekli şekilde bir var olup bir yok olduğu, bir nesnenin aynı anda evrenin her yerinde bulunabildiği ve bir duvarın içinden rahatlıkla geçebildiği, iki cismin galaksiler arası uzaklıkta bile ışık hızından çok daha hızlı ve anlık bir iletişim hâlinde olabildiği tuhaflıklarla doludur. Bütün bunlar tamamen bilimsel olup gerçek sonuçları ve uygulamaları hem mikrodünyada hem de makro dünyada mevcuttur. Kuantum yasaları hiçbir yasanın edilmediği kadar test edilmiş ve bunlardan istisnasız geçmiştir. İslam düşüncesinde önemli bir yeri olan Gazzâlî, mûcizeyi nedensellik bağlamında tartışmıştır. Mûcizeyi âdetullah teorisi üzerine temellendirerek zorunlu nedenselliği reddetmiştir. Ona göre varlıklar özsel niteliklere sahip değildir, onları da aralarındaki ilişkileri de yaratan hakîkî fail olan Allah’tır. Dolayısıyla onların aralarında gerçekleşen neden-sonuç ilişkisi zorunlu değildir. Bu ilişkideki kuralları koyan da değiştirebilecek olan da Allah’tır. Neden-sonuç ilişkisindeki genel kurallar âdetullah, kurallardaki istisnâî değişiklikler ise mûcizelerdir. Gündelik yaşamdaki genel geçer kurallar (âdetullah) işlemekte olup bilim vs. bu kurallara göre yapılır. Mûcizenin gerçekleşmesi ise düşük bir ihtimal olarak her zaman vardır. Gazzâlî’nin, zorunlu nedenselliğin geçersizliğini ispat bağlamında getirdiği ateşin pamuğu yakması örneğinde ateş ile yanma arasında zorunlu bir ilişki yoktur. Başka bir deyişle ateşin özsel bir yakma özelliği bulunmamaktadır. Ona göre bunların kaynağı tamamen Allah’tır ve esasen âdetullah dışında -zıtların bir arada bulunması gibi muhaller hariç- her türlü ihtimal mevcuttur. Gazzâlî’nin bu görüşleri, günümüz kuantum kuramının neden-sonuç ilişkisine dair verileriyle uyum içindedir. Kuantum kuramına göre de maddenin en küçük yapı birimi olan temel parçacıkların farklı özsel nitelikleri bulunmamaktadır. Onların dünyasında dolayısıyla tüm evrende belirsizlik hakimdir. Her parçacık her an evrenin her yerindedir. Bu belirsizlikler ancak gözlemci etkisiyle/ölçümle belirlenir, böylece varlıklar ve olaylar oluşur. Bu oluşta her türlü ihtimal mevcutken gözlemci etkisi/ölçüm, bunu tek ihtimale düşürür. Kuantum kuramına göre gündelik yaşantıdaki yani makro âlemdeki alışılagelen klasik fizik kurallarının işleme sebebi, olasılıklarının çok yüksek olmasıdır. Fakat çok düşük ihtimalle de olsa sıra dışı ya da tabiat dışı olayların meydana gelmesi mümkündür. Bu ise mûcizelerin imkanını göstermektedir. (shrink)

Philosophia, hayret ve merak duyguları üzerinden itici gücünü kazanan bir tür “pathos”u şart koşar. Ancak o, etkilenimin yanı sıra bu hâle eşlik eden etkin bir düşünme imkânıyla yani “logos”la tamamlanır. İç içe geçerek birbirini bütünleyen iki durum, “aporia” denilen problem bağlamında en belirgin görünümüne kavuşur. Felsefe tarihinde “aporia”, etkin bir biçimde Platon düşüncesinde kullanılır. Bilme faaliyeti içinde büyüyen bir kriz gibi duran “aporia”, diyaloglarda, genellikle bilmediğini bilmeme ve bilmediğini fark etmeye yönelme gibi iki tipik durumun ortaya çıkmasına vesile olur. Bununla (...) birlikte “aporia”, diyaloglarda bambaşka bir anlamda daha tezahür eder. Bu ikinci ve ilkinin de zemini olan “aporia”, Sokrates’in “Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir” iddiasıyla temsil edilir. Çalışmamızda, Platon’un diyaloglarının paradigmatik unsurları üzerinden “aporia”nın ne tür bir “pathos-logos” rabıtası ekseninde işlendiğini çeşitli katmanları bakımından analiz ediyoruz. Amacımız, diğerlerine temel olan ve beşerî bilgeliğe götüren çıkmazın philosophianın sınırını nasıl çizdiğini göstermektir. (shrink)

Bu çalışma, Aristoteles ve Platon özelinde, “poiēsis” fiilinin iki farklı tarzda kavramsallaştırmasından doğan yapıca uzlaşmaz iki “tragedya” anlayışını irdeleme amacı taşımaktadır. Bunun için, Peri Poiētikēs Tekhnēs ile Politeia metinleri yol gösterici olarak seçilmiştir. Tartışmamızı “mimēsis” bağlamına yerleştirerek, bir yandan “poiēsis” etkinliğine diğer yandan ise “poiēsis” etkinliğinin gerçekleştiricisi olan “poiētēs”e yönelip, bu kavramların bahsedilen iki filozofun “sanat” ve “felsefe” kavrayışlarındaki yerini açmayı deniyoruz. Bu denemeyi ise tragedya bağlamında karşımıza çıkan fâil, fiil, münfâil hâl ve seyirci mefhumları üzerinden derinleştirmeye çalışıyoruz. Böylece, sunduğumuz (...) eleştirel değerlendirmelerden hareketle, aslında Aristoteles’in değil, fakat Platon’un “sanat”ın bir “tekhnē ” ve “poiētikē ” olarak asıl anlamını yakalamış olabileceğine dair bir ipucu bırakıyoruz. (shrink)

While women in Turkey and around the world are commonly engaged in civic activism for peace and violence reduction, they are seriously underrepresented in formal politics; thus, not much has been written about their potential to affect decisions made to reduce violence in their societies. This study aims to understand how women politicians view violence in general and their solutions for two specific types of violence in Turkey: the increasing levels of violence against women, and violence created through the Kurdish (...) issue in Turkey. Turkish politicians have become increasingly concerned about both of these issues in recent years and have designed many policies and strategies to address them. This study argues that studying the women parliamentarians’ linkage between the two types of violence will help understand what accounts for the differences among women MPs in their understanding of different types of violence and their solutions to them. (shrink)

In this study, the words that Abū al-Ṭayyib al-Lughawī did not consider as aḍdādwhile his predecessors accepted the same words as aḍdād(contronym), are examined. These words are examined with the purpose of determining his approach towards contronmy words (aḍdād). There is disagreement about the definition and the number of aḍdāds, which can shortly be defined as the word which has two opposite meanings. In this study, brief information about the definition and limitation of aḍdādand the reasons that produce aḍdādare given, (...) and then the words that Abū al-Ṭayyib does not accept as aḍdād are analysed under the four titles – based on the classification made by himself. The author does not accept the words which have the same ism al-fāʿil(active participle) and ism al-mafʿūl(passive participle) format because of the verb’s being ecwefor the middle letter’s being combined with the final letter of the verb as aḍdād. Besides, he does not accept the words that have two opposite meanings due to their figurative meaning as aḍdād. He also states that he does not take the words included inaḍdādcategory just because their meanings are reversed by Arabs as aḍdād. With this attitude, the author has rendered the concept more comprehensible by showing what is not aḍdād. In this study, Abū al-Tayyib’s work named Kitāb al-aḍdādis taken as the primary text, and the pieces of poetry and prose shown as examples by the author are stated with their primary sources.SummaryThere are many scholars who worked on aḍdād, which is a terminological expression for the words that have two opposite meanings. Abū al-Ṭayyib al-Lughawī is one of the scholars to write a work about this subject. The author had the opportunity to examine most of the studies about aḍdādand making a comparison between these studies, he wrote Kitāb al-Aḍdād fı̄ kalām al-ʿArab. The work was composed by arranging the words, which had been accepted as aḍdādby the former scholars, in an alphabetical order according to their initial letters alone. The author completed his work by using expressions showing his objection or confirmation about the words’ being aḍdādor not while mentioning the words. Abū al-Ṭayyib added an addendum to the end of the work and in this section, he noted some words which the former scholars had accepted as aḍdādbut he did not. Although he explained the reason of adding this addendum as not to be thought of unaware of these words, he aimed to correct a mistake made by the previous linguists by identifying it thanks to the mentioned addendum.The words الجَوْن(used both with the meaning of black and white), النوء(to arise and to set), الصَّرِيم(night and day), جَلَل(big and small) and السُّدْفَة(dark and light) can be given as examples for the concept of aḍdād, which is terminologically used for the words having two opposite meanings. The words such as البَيْع(to sell and to buy), بَصِير(sighted and blind), ثَلَّ(to repair and to bring down), الأخْضَر(green and black), الخَلّ(well- fed calf/camel and undernourished calf/camel, which have two opposite meanings at the same time, are among the words that Abū al-Ṭayyib presents as aḍdādin his work. Although there are various definitions of aḍdād, the clearest and most comprehensive one belongs to Abū al-Ṭayyib. He makes the following definition which distinguishes aḍdādfrom common wording: “Aḍdādis the plural form of didd(antonym). Antonym means the opposite of something, such as black and white, generosity and meanness, courage and cowardice. Everything that is opposite of something is not necessarily the antonym of it. For example, although strength and ignorance are two opposite words, they cannot be taken as antonyms. Because, the antonym of strength is weakness and the antonym of ignorance is knowledge. This difference arises from the fact that the term opposite is more comprehensive than the term antonym. Although all aḍdādwords are opposites, not all the opposite words are antonyms (aḍdād).” The biggest controversy about aḍdādis about the number of the words that are accepted as aḍdād. While some scholars represent the numbers of aḍdādwords in Arabic language as four hundred, they are not more than twenty for some other scholars. In spite of the controversy about the numbers of aḍdādwords in the language, the existence of aḍdādin Arabic language is an accepted situation.There are some reasons leading to aḍdādin Arabic language, one of which is dialect difference. The word السُدْفَةwhich is used for the meaning of “dark” by Temı̄m clan means “light” in Ḳays tribe. Some changes in language are also stated among the reasons causing aḍdād. It is stated that the original meaning of the word الصَّرِيمwas “interrupted,” but then it was used with the meaning of both night and day for the reason that night is interrupted by day and day is interrupted by night. Another reason is purported as being psychological and social factors. Using the term الكَرِيم“generous” to make fun of a mean person is an example for this situation. One of the reasons causing aḍdādis the morphological structures of the words. As it is the case with the word خائِفٌ“frightened/frightening,” the use of ism al-fāʿiland ism al-mafʿūlmodes in the same form has caused to using the same word with two opposite meanings. There are also some scholars who accept the words that gain two opposite meaning to each other because of rhetorical factors like metaphor. Using the word إِرَةٌboth with the meaning of fireand metaphorically the pit where fire is lightedis an example for this sort. The scholars’ acceptance or rejection of the reasons leading to aḍdādhas resulted in their expanding or narrowing the numbers ofaḍdādwords in the language. In this context, the numbers of aḍdādwords are more for a scholar who accepts most of the reasons mentioned. Abū al-Ṭayyib is among the scholars to cast a wide scope for aḍdādwords. Since the author accepts the aḍdādwords arising from dialect and metre difference, the words that he takes as aḍdādare quite many. In Kitāb al-aḍdād, he states that there are total of 320 aḍdādwords and at the same time he collects the words that he does not accept as aḍdād but which were accepted so by the former scholars under four headings. In the first group, there are the words thought as aḍdādbecause of being an ecwefverb. For the author, the reason these words are supposed to be aḍdādis that ism al-fāʿil(active participle) and ism al-mafʿūl(passive participle) modes of these words turn into the same structure as a result of ʿilālrules. The fact thatالمُجْتَابmeans both “the one who wears” and “the thing that is worn”; المُبْتَاعis used as ism al-fāʿilwith the meaning of “the one who buys stuff” and as ism al-mafʿūl with the meaning of “the stuff sold” is an example for this situation. In the second group, there are the words which are taken as aḍdādbecause of merging (idghām) middle letter of the word to its final letter. It is seen that ism al-fāʿiland ism al-mafʿūl forms of these words are the same due to various reasons. The fact that مُكْتَنٌّis used both for disguisedand the place to disguise; مُحْتَشٌّis used for “the one who gathers grass” and “the grass gathered” is of this sort. In the third group, there are words which are assumed to be aḍdādas they are named after their reasons. There is mostly metaphorical meaning in the words that are placed in this group. One of the words that Abū al-Ṭayyib presents as an example to this group is العَقِيقَة. ʿAqı̄qameans the hair on the head of the baby when it is born. An animal is sacrificed when this hair is shaved. In time, the animal sacrificed has begun to be called as ʿaqı̄qa, as well; and so, ʿaqı̄qais used both for the hair and the sacrifice. Abū al-Ṭayyib argues that such words are absolutely not aḍdād. In the fourth group, there are expressions that result from fāʿil’s replacing mafʿūland mafʿūl’s replacing fāʿilor the words that appear in similar ways. For instance, using the expression “the lizard climbed up the tree” not with the common usage اِنْتَصَبَالْحِرْبَاءُفِيالْعُودِbut by changing the places of fāʿiland mafʿūlاِنْتَصَبَالْعُودُفِيالْحِرْبَاءِis an example for this group. Abū al-Ṭayyib objects to the acceptance of the words used in this way as aḍdād, and argues that aforesaid usages do not comply with the definition of aḍdād. (shrink)